verraad/vreemdgaan.

 
Twee verschikkelijke dingen. Heb jij ze wel eens meegemaakt? Lees hier wat ik hier allemaal mee te maken heb gehad.

Ik heb er zelf niet  veel mee te maken gehad. Ja natuurlijk gingen we elkaar vroeger als kind elkaar verklikken en soms ook je vriendinnen. Maar ik vind niet dat dit meeteld. Wel had ik vroeger een vriendin die me opeens ‘verraade’. We waren goede maatjes toen ze me opeens begon te pesten. Ik kreeg er een hoop gezeik van en ik ben er niet echt vrolijk van geworden. Ik ga hier verder niet op door omdat het, vindt ik, té privé is. Maar het was voor mij geen pretje.

Verraad; Wát is verraad eigenlijk. Iemand verklikken of iets doen bij iemand die je heel erg mag. Eigenlijk allebei wel een beetje, maar het ligt er echt aan bij wie. Ik zal een voorbeeld geven. Twee van je vrienden hebben ruzie en je zit er eigenlijk tussenin. Als je dan bij een van die twee bent, praat ze heel onaardig over haar vriendin te praten. En ook andersom. Dit vind ik een goed voorbeeld van verraad. Je hoeft niet onaardig over iemand te praten bij iemand die hem/haar niet mag als jij diegene wél aardig vindt. Praat dan niet over haar en als die andere erover begint, zeg jij dat je er niet met haar erover wilt praten omdat ze elkaar niet zo goed liggen en het voor jou niet leuk is als die ander vervelend praat over die ander, en het voor haar vervelend is als jij zo lief praat over een meisje/jongen die jou niet mag. Ook is roddelen een soort van verraad. Het is af en toe niet erg om over iemand te praten, maar je moet dingen niet erger maken dan het is, of je hoeft geen leugens te verspreiden om erbij te horen.

Vreemdgaan; Vreemdgaan, waarom doen mensen dat eigenlijk? Je hebt verkering met iemand en die ander zoent/vrijt gewoon even zonder reden met iemand anders. En als je het hebt gedaan heb je vaak spijt, spijt dat je het hebt gedaan. Maar alsnog, waarom heb je het gedaan? ‘Ik voelde me alleen’, sorry, maar dat praat je er toch over met je verkering? ‘Het gebeurde zomaar’, oh, dan maak ik het zomaar uit, zou ik zeggen. ‘Ik dacht er niet bij na’, was je zo dronken of hou je niet meer van me? De meeste redenen vind ik altijd zo slecht. Leg dan meteen alles uit, en niet een flauw excuus dat het je spijt. Natuurlijk kan het zijn dat het je spijt en dat je het niet moest doen, maar leg het dan wat beter uit. Ik was dronken en hij pakte me op mijn bek. Mijn vraag is eigenlijk dan; hou je nog wel van die persoon? Als het antwoord ja is, moet je eens heel diep in je hoofd kijken en je echt schuldig moeten voelen, je moet het, vindt ik, dan echt voelen. Ik wil hier niemand mee kwetsen hoor, maar ik vind dit niet kunnen. Maar één tip, ben je vreemdgegaan, zeg het tegen je vriend/vriendin, want zoiets verzwijgen lukt niet.

Sorry voor deze moeilijk vervelende zeurende artikel, maar ik heb mijn frustraties er wel weer een beetje uitgegooid.

With love,